Słuchem absolutnym, czyli zdolnością bezbłędnego zapamiętywania wszelkich usłyszanych dźwięku nazywamy cechę właściwą dla wielu muzyków i bardzo ten wyjątek użyteczny jest w zawodzie muzyka.

Ale czy jest to faktycznie dar, nietypowa zdolność, czy też geniusz - tego nie wie nikt do dziś.

Okazuje się, że słuch absolutny to wynik bardzo intensywnego treningu we wczesnych latach dzieciństwa. Słuch absolutny, czyli innymi słowy słuch doskonały, to niezwykła umiejętność zapamiętywania oraz rozpoznawania wysokości dźwięków, w tym kilku równocześnie, bez potrzeby odwoływania się do wzorcowego dźwięku.

Wejdź na ten link i zobacz więcej (http://www.forever.eu/) dokładniejszych informacji dotyczących podnoszonego tu tematu. Na pewno jest on bardzo ekscytujący.

Zatem człowiek, który może pochwalić się, że ma słuch absolutny, potrafi niezwykle prędko oraz bez błędów skojarzyć wysokość konkretnego dźwięku z jego dźwiękową nazwą. Badacze z Uniwersytetu w Zurychu za pomocą badania rodzaju EEG stwierdzili, że słuch absolutny jest poniekąd konsekwencją sprzężenia kory słuchowej, która jest odpowiedzialna za percepcję dźwięków.

Szacuje się, że jedynie jedna na 10 000 osób obdarowana jest słuchem absolutnym. Mogli poszczycić się nią tacy kompozytorzy jak Beethoven, czy też Mozart. Byli oni okrzyknięci mianem geniuszy, już jako kilkuletnie dzieci potrafili komponować wSPAniałe utwory. Kiedy jednak przyjrzymy się nieco dokładniej ich biografii, prędko zaobserwujemy, że dar muzyczny szlifowany był od wczesnych lat. Wolfgang Amadeusz Mozart od narodzin słyszał w domu muzykę. Gdy posiadał jedynie 3 lata, bawił się klawesynem oraz towarzyszył starszej siostrze w czasie lekcji gry. Gdy miał pięć lat, skomponował już swój pierwszy utwór.

Analogicznie sprawa wyglądała z Ludwikiem van Beethoven - ojciec uczył go muzycznie od 4 roku życia. Swój pierwszy koncert dał już w wieku 7 lat. Tego typu przykładów można by znaleźć znacznie więcej.