Jeśli inne sposoby terapii bezpłodności nie przyniosły pożądanych skutków, zaleca się zapłodnienie in vitro. Co to oznacza? To nic innego, jak zapłodnienie poza organizmem pacjentki. W laboratoryjnych warunkach dochodzi do zjednoczenia komórki jajowej z plemnikiem, a następnie do rozwoju zarodka, który we wczesnym stadium jest wszczepiony w macicę kobiety, w której rośnie. Od tej pory ciąża przebiega naturalnie. Aby uzyskać zarodki poza organizmem, najprzód pacjentka powinna przyjmować specyfiki hormonalne, aby jej organizm zdołał wyprodukować więcej niż jedną komórkę jajową. Po zaczerpnięciu komórek jajowych z jajników oraz zapłodnieniu plemnikami małżonka powstają embriony, jakie hoduje się w inkubatorze przez 3-5 dób. W ostatnim etapie zachodzi przenoszenie najlepszych, na ogół dwóch embrionów do macicy pacjentki. Pozostałe są zamrożone po czym składowane w należytych warunkach. Takie sztuczne zapłodnienie wiąże się histeroskopią.